Vereniging Dorpsbelangen Schipborg
Alleen al het prachtige landschap van de Zeegser Duinen en het Siepelveen maakte de wandeling de moeite waard. Siepel is een Nedersaksische naam voor ui. Het veen ontleent zijn naam echter niet aan uien, maar waarschijnlijk aan het (nu zeldzame) lelieachtige plantje Beenbreek, waarvan de wortels aan een ui doen denken. Dat groeit daar nog steeds, maar het was te vroeg in het jaar om de mooie gele bloemen te zien. Vroeger dacht men dat het eten van Beenbreek leidde tot botbreuken bij koeien en schapen, maar ook dat is een misverstand. We hebben er interessante namen aan overgehouden. Het plantje Look zonder Look, waar Els ons ook op wees, heeft daarentegen een heel passende naam. Het ruikt naar Look (ui-achtig), maar heeft niets met de uienfamilie te maken. Els gaf ons verder de nodige voorlichting over de voortplanting van de Eik en de Jeneverbes.
Wat de vogels betreft was er heel veel te horen, en ook te zien. De timing was goed. Er waren al veel trekvogels terug, ik hoorde mijn eerste koekoek van dit jaar. De Grauwe Klauwier was er ook al weer, het mannetje en vrouwtje lieten zich heel mooi zien. Het weer was goed en de bomen zaten nog niet vol in blad, zodat je vogels ook kon zien zitten. We hoorden en zagen de Boerenzwaluw, Merel, Zwartkop, Grasmus, Koolmees, Pimpelmees, Zanglijster, Roodborst, Winterkoning, Vink, Geelgors, Roodborsttapuit, Witte kwikstaart, Fitis en last but not least een paar kieviten in de verte! In het water van het Siepelveen zwommen Grauwe ganzen, Wilde Eenden en Kuifeenden. De Tjiftjaf, toch echt niet zeldzaam, liet maar niet van zich horen, maar het bleek dat Berry die, als een soort clifhanger, voor het eind van de wandeling had besteld.
O ja, en we zagen ook nog een heel mooi vlindertje, het Groentje.
Volgend jaar weer!
Ynske Jansen
