Vereniging Dorpsbelangen Schipborg

Opbrengst verzamelen oud papier

Geplaatst op 24/02/2015

Zoals vermoedelijk bij u bekend verzorgt VDS het verzamelen van het oud papier.
VDS heeft deze taak overgenomen van OBS De Waterburcht na de sluiting van de school.
Hieronder volgt een overzicht van de resultaten van het oud-papier in 2014.

Datum 2014 Gewicht (kg) Prijs per ton Opbrengst

17 januari 4670 47,5 221,83
7 maart 4310 45 193,95
9 mei 5530 46,25 255,76
27 juni 4470 46,25 206,74
26 september 6350 47,5 301,63
28 november 5580 47,5 265,05

Totaalopbrengst 30910 kg
In euro's 1.444,95

Er is derhalve bijna 31000 kg oud papier opgehaald met een opbrengst van ruim ¤ 1.400,-- Dat is zeker de moeite waard.
Alle dank voor de vrijwilligers die hebben meegeholpen om dit resultaat te bereiken.
Momenteel beraadt het bestuur zich over de bestemming van deze gelden.
Op de algemene ledenvergadering zal dit onderwerp ook aan de orde komen.

Lees verder...

Maak kennis met tennis

Geplaatst op 24/02/2015

De Tennisvereniging Schipborg TVS is een levendige en gezellige vereniging. Het park is prachtig gelegen in ons dorp. De banen zijn bijna altijd te bespelen. Ook als beginnende tennisser kunt u bij ons terecht.
Aan de club is de tennisschool Future Tennis verbonden. De lessen worden zowel voor jeugd als voor volwassenen door een professionele tennisleraar gegeven, op de banen in Schipborg en ook in Zuidlaren.
Heeft u al eens een balletje geslagen dan mag u zonder aanmeldingiedere eerste woensdag van de maand meedoen aan de tossavond
vanaf 20.00 uur. Wij drinken meestal met elkaar eerst een kopje koffie in de kantine.
U kunt zich tegen 20.00 uur daar melden en wij introduceren u graag in onze club. Een paar keer meedoen is vrijblijvend.
Als u liever eerst een keer speelt met iemand uit de buurt dan bent u ook welkom als introducee.
Kent u nog niemand dan is informatie in te winnen op de site van TVS Schipborg of bij de voorzitter Renate Kunst, 050-4092521
E-mail: renatekunst@hotmail.com of bij een van de andere bestuursleden, vermeld op de site.

Renate Kunst

Lees verder...

Ieder zijn verhaal: Jaap Gejas

Geplaatst op 24/02/2015

Een vast onderdeel in de SIK is een interview met een inwoner of (bewoners) in Schipborg.
Zeker diegenen met een bijzonder verhaal roepen we op om zich te melden, of we gaan zelf op onderzoek uit.
Deze keer het verhaal van Jaap Gejas.

Hoe en wanneer kwam u in Schipborg terecht?
In Onnen geboren en opgegroeid, vandaar naar Haren, Delfzijl, Gasteren en in 1979 in Schipborg geland.
Hoe is het om in Schipborg te wonen?
Schipborg is een prachtig dorp midden in de natuur terwijl op loopafstand alle voorzieningen in Zuidlaren aanwezig zijn.
Wonen in Schipborg betekent twee in één!
Wat voor contacten heeft u zoal?
Als u bedoelt in Schipborg dan zijn er veel contacten ontstaan vanuit de tennisvereniging TVS.
En er ontstaan nieuwe contacten door o.a. FestiValderAa en de activiteiten welke georganiseerd worden door de Borckers.
Wat is/was uw beroep?
Een groot deel van mijn werkzame leven heb ik doorgebracht in het bedrijf Lommerts NV te Delfzijl.
In 1992 is het bedrijf gesplitst en zijn we doorgegaan onder de naam Lommerts KSM BV. Exceptioneel Transport over land en water, zowel horizontaal als
vertikaal, heeft het bedrijf bekend gemaakt in Europa. Niet alleen het transport maar ook de montage was een belangrijk onderdeel van onze opdracht.
Alles wat wij transporteerden aan onderdelen konden we ook monteren.
Wat vind u leuk om te doen?
Reizen en onderweg zijn.
Heeft U een favoriet boek?
Ja, dat heb ik! 'Kin nait bestoat nait'.
Wat is uw favoriete recept?
Stamppotten met doorgebakken spek.
Heeft u een levenstip?
Ook al geniet je van je pensioen, blijf zoveel mogelijk actief. De manier waarop kies je zelf.
Wat wilt u nog kwijt?
'Kin nait bestoat nait'. Dit is het boek over Lommerts NV Delfzijl. Met z'n vieren, waaronder twee medewerkers, hebben we het boek uitgegeven.
De tweede druk is ook al uitverkocht!
Waar kijkt u naar uit?
Een gezonde levensloop en herstel van de economie en van de sores daarom heen in Europa, zodat onze nakomelingen een goede toekomst tegemoet gaan!

Lees verder...

Een oud-papier ophaaldagverslag

Geplaatst op 26/11/2014

25 september jl. was weer eens de oud-papier-ophaaldag. Vrijwilligers voor het oud papier ophalen verzamelden zich voor de voormalige openbare basisschool, werden in een oranje hesje gehesen, de grote vrachtwagen stond reeds klaar, waarna het ophalen kon beginnen.

Hoewel het een heel lekker gevoel was om achter zo'n wagen te hangen is een snelheid van 30 km per uur dan nog best hard!
De ervaren chauffeur wist exact de route, dat mocht ook wel na zoveel jaren. Het sjouw-, til- en smijtwerk was best zwaar; het leek of de dozen in de loop van de avond alsmaar in gewicht toenamen. Dus iets handzamere dozen zouden welkom zijn.
Bij een volle bak werd je geacht op een knop te drukken, zodat de hele boel dan weer verder doorschoof en werd platgeperst.

Enfin het is allemaal weer gelukt; volgende keer zullen weer twee andere vrijwilligers deze leuke klus op zich nemen.
Wie vond het als kind vroeger niet spannend om achter een kar aan te hangen of iets dergelijks. Nou, dat gevoel overkomt je nu ook weer.
We zouden dan ook graag zien dat zich nog wat vrijwilligers zouden aanmelden, wat sterke dames en heren die niet te beroerd zijn om deze klus te klaren. Per slot van rekening vind u het zelf ook prettig dat u van uw oud papier word verlost. Dus help eens een handje mee.
Donderdag 27 november is het weer oud papierdag!!
Aanmelden kan bij Jaap Lambeck: 050 4091251

Nog wat tips om de oud-papier-ophalers een handje te helpen:
- kleinere wat handzamere dozen
- evt. in een kruiwagen aan de weg gezet
- en bij regen met plastic afdekken.

Tekst en foto's Cobie Krijger

Lees verder...

Ieder zijn verhaal, zo ook Tiny Reusien-Meerding

Geplaatst op 26/11/2014

Een nieuw vast onderdeel in de SIK is een interview met een inwoner of (bewoners) in Schipborg. Zeker diegenen met een bijzonder verhaal roepen we op om zich te melden, of we gaan zelf op onderzoek uit.

Hoe en wanneer kwam u in Schipborg terecht?
Vanuit Westervelde ben ik 12 jaar geleden verhuisd naar Schipborg.
Ook heb ik o.a. in Lemmer, Leeuwarden en Curaçao gewoond.
Hoe is het om in Schipborg te wonen
Ik mag hier heel graag wonen. Ik vind het huis geweldig en woon nog steeds zelfstandig. Ik heb veel in de omgeving gewandeld en genoten van de natuur.
Vroeger was er een rijdende supermarkt. Die mis ik wel! Nu ga ik met mijn scootmobiel af en toe naar de winkel in Westlaren.
en rijd ik over het fietspad. Best eng hoor! Vooral bij het tunneltje. Met de rollator wandel ik soms een rondje Schipborg en daar geniet ik nog steeds van.
Wat voor contacten heeft u zoal?
Mijn buurman Kees komt elke dag de krant brengen en houdt (heeft) een oogje op mij. Mijn dochter José woont vlakbij en komt iedere vrijdag en soms ook ‘s avonds.
Mijn vriendin uit Annen komt op bezoek en Icare komt elke dag. Ik houd van mensen en kletsen. Mijn moeder kletste ook iedereen de oren van het hoofd. Vorige week
ben ik met Joost en Virna, mijn kleinkinderen, naar Lauwersoog geweest. Het was snertweer, maar we zagen wel Ameland in de verte. Een heerlijke dag.
Houdt U van tuinieren?
Ik heb een hele grote tuin gehad en was er altijd in bezig. Na het overlijden van mijn man was ik ook altijd in de tuin te vinden. Het was ook een soort afleiding. In
Schipborg helpt iemand mij met mijn huidige tuin. Ik houd van alle planten en bloemen. Mijn lievelingskleur is geel.
Wat was uw beroep?
Op kantoor heb ik de administratie gedaan. Daarnaast heb ik een coupeuse-opleiding gevolgd. Ik ging naaien voor particulieren, maar zij zeurden mij te veel. Vanaf
mijn trouwen ben ik dan ook gestopt.
Heeft u een favoriet boek?
Ik las veel! En echt geen flutromannetjes. Nu lees ik geen boeken meer, maar wel dagelijks het Dagblad. I.p.v. boeken lezen kijk ik nu naar de tv.
Wat zijn uw favoriete tv-programma's?
Natuurprogramma’s en de serie: 'Het huisje op de prairie'.
Wat eet u graag?
Alles met vis, want dat kun je op veel manieren klaarmaken. Paling? Mmmmmmm, lekker!
Heeft u een levenstip?
Als je al over de 92 bent, zal het geen 10 jaar meer duren. Alhoewel, tante Ep is al 104. Ook al heb je verdriet je moet er weer uitkomen. Iedereen maakt verdrietige
dingen mee in zijn leven. Niet bij de pakken neerzitten, 'nait soez'n'. Mijn kinderen en kleinkinderen zijn gelukkig gezond. Zelf ben ik wat doof en word vergeetachtig.
Tja wat wil je op mijn leeftijd?
Wat wilt u nog kwijt?
Als ik zo alles vertel denk ik: 'Ik heb wel drie levens gehad'. De opkomst van allerlei nieuwe ontwikkelingen zoals telefoon, tv, stofzuiger, was- en droogmachine, enz.
Mijn man werkte bij de PTT. Op Curaçao had men toen nog geen telefoon. Mijn man heeft daar de telefooncentrales helpen aanleggen. Hij ging er met het vliegtuig
naar toe om een huis e.d. te regelen. Later volgde ik met onze drie kleine kinderen. Inpakken en wegwezen. José, mijn jongste dochter, is daar geboren.
Het ergste wat ik heb meegemaakt, dat is dat tijdens de oorlog gezinnen werden opgepakt bij ons in de straat. Deze gezinnen werden gedeporteerd. Hun huizen
werden leeggeplunderd. Mijn man heb ik wel in deze periode leren kennen en uit ons huwelijk zijn vier kinderen geboren.
Waar kijkt u naar uit?
Bezoek! Zoals nu met dit gesprek en een kopje thee.
Wie zou u voor willen dragen voor een gesprek?
Mijn buurman Kees! Een bijzondere man!

Lees verder...

Overwegingen bij de aanschaf van zonnepanelen

Geplaatst op 05/11/2014

Opgesteld vermogen
Eind 2011 stond er in Nederland een zonnepaneelvermogen van 0,145 miljard Wattpiek opgesteld. Eind 2014 zal dat 1,1 miljard Wattpiek zijn, tienmaal meer. Van dit vermogen staat 90% op daken van particulieren. De rest zijn meer grootschalige installaties.
In Nederland levert 1 Wattpiek bij ideale plaatsing maximaal 0,9 kiloWattuur zonnestroom op per jaar. Een opgesteld vermogen van 1,1 miljard Wattpiek zou dan goed zijn voor 1,0 miljard kiloWattuur. Dat is 3,8% van het huishoudelijke stroomverbruik in Nederland (26 miljard kiloWattuur), of 0,8% van het totale stroomverbruik in Nederland (115 miljard kiloWattuur). Omdat lang niet alle zonnepaneelsystemen een ideale plaatsing hebben – op het zuiden en een hellingshoek van 30 graden met het horizontale vlak – zal de werkelijke productie aan zonnestroom in de praktijk nog wat bescheidener zijn, niet veel meer dan 0,7 miljard kiloWattuur.

De groei van het opgesteld zonnepaneelvermogen in Nederland is wat langzamer dan in de ons omringende landen. In Duitsland en België staan op het moment al respectievelijk 40 en 3 miljard Wattpiek opgesteld. Wereldwijd is meer dan 140 miljard Wattpiek. Naar verwachting zal de huidige groei van het opgesteld vermogen in Nederland dus nog wel even aanhouden.

Lees verder...

Nieuwe beheerders het Dorpshuis

Geplaatst op 14/10/2014

Na ca. twee en een half jaar beheerder te zijn geweest heeft St Dorpshuis Schipborg op 8 september jl. afscheid genomen van Ans Loch als beheerder.

St Dorpshuis Schipborg en Tennisvereniging Schipborg hebben op 8 september met Ans Loch en haar partner gesproken over de veranderde situatie van de schoonmaak van het Dorpshuis en tenniskantine na haar vertrek uit Schipborg.
In dat overleg is besloten dat Ans per 8 september is gestopt met haar werk voor zowel de stichting als de vereniging. Als dank voor haar inzet werd haar een pakket Drents Goed aangeboden namens SDS en TVS.

Daarna werd contact gezocht met Douwe en Tineke van Randen, die vanaf medio september het beheer van Dorpshuis en de schoonmaak van dorpshuis en tennis-kantine zullen gaan voortzetten.
Separaat zullen zij zich introduceren in De SiK, zie het bericht Even voorstellen......

Dus contactpersoon per direct voor Dorpshuis:
Fam. Van Randen,
Ruiterweg 7,
9469 PN Schipborg,
Tel. 050 4095558,
e-mail: dvran@msn.com

Menno Heeres

Lees verder...

Even voorstellen.........

Geplaatst op 14/10/2014

Zoals de meesten van jullie al weten gaan wij, Douwe en Tineke, het beheer over-nemen van het Dorpshuis.
Vanaf 15-09-2014 zijn we begonnen aan deze zware
taaken gaan dit natuurlijk met straffe hand doen, ha, ha!
Nu even serieus…. We hebben er zin in! Zoals jullie in de vorige alinea kunnen lezen, gaan we dit met humor en in overleg doen.
We wonen inmiddels 26 jaar in Schipborg en vinden dat het Dorpshuis een verbindende factor is in ons mooie dorp en willen dit graag zo houden.
Dus als er ideeën, leuke projecten, feestjes etc. zijn, staan we daar samen met en via de Stichting Dorpshuis Schipborg voor open.

Wees welkom,
Douwe en Tineke van Randen

Lees verder...

Mutsje, timmeren, schilderen, klussen, en nog veel meer - FestiValderaaVerslag

Geplaatst op 14/10/2014

FestiValderAa...... Wat een prachtige naam, het klinkt als een liedje, een feestelijk liedje en het is ook een feest. Een feest van drie dagen en nog veel langer als
je er zelf bij betrokken bent. En dat was ik.
Vorig jaar was dat al begonnen met het renoveren van de schaftkeet en andere objecten.

Het begon dit jaar met een vergadering bij Manfred en Metje thuis. Jaap, Jakob en Vera waren er ook en Karin natuurlijk. Karin vertelde wat ze van ons verwachtte. Een grote hoeveelheid A4tjes met diverse schetsjes kwamen op tafel, zodat we precies konden zien wat we moesten maken, ja, ja.......

Vervolgens moesten we aan de slag om hout (gebruikt) te verzamelen. Ik heb nog geen lucifer gescoord. Nee, dan Manfred, hij heeft volgens mij heel veel kennissen die aan het verbouwen waren, want het hout vloog binnen. Een grote leverancier was onze nieuwe bewoner aan de Heidesteeg, de familie Perdon, de nieuwe achterburen van Manfred. Manfred is vrijwilliger bij Staatsbosbeheer en heeft daar ook een diploma houtzagen gehaald met alles wat daar bij hoort, zoals een speciale uitrusting. Als hij dat allemaal aantrekt, zie je geen Manfred meer en is het contact ook moeilijk. Maar wat heeft hij een mooie meubels gemaakt! Veel te grote tafels en te zware stoeltjes, maar wel precies in de stijl van het festival.

Het grootste 'probleem' was de kinderkassa, die zou en moest scheef, de wanden, de deur en zelfs het dak. Het dak moest niet alleen schuin aflopen, nee, links, rechts, boven en onder, alles scheef. Dankzij Karin, onze artistiek leidster is het helemaal gelukt. Elke dakpan is anders en de dames hebben die ook heel mooi geverfd. Als ik 's morgens vroeg om 9.00 uur aanwezig was op het terrein van de familie Lambeck, was ik meestal de eerste. De schaftkeet, hierna te noemen: de kassa's, dienden als opslagplaats voor gereedschap en allerhande spijkers en schroeven. Een oranje kleed, gespannen over een prachtige constructie, gaf ons de mogelijkheid om bij lichte regen door te werken.
Het begin van de kinderkassa staarde je aan en wilde zeggen 'Wanneer maak je mij af en hoe gaat het worden? Kwam "Mutsje" nou maar, dan kon zij ons weer op weg helpen.'

Eerst maar Jaap opzoeken, hij was niet in huis; anders was hij hier allang geweest. Dus maar even wandelen, de es op en dan vond je hem bij zijn paarden, mest opruimen of de drinkbak repareren. Wat een prachtig plaatje, de es in het voorjaar, een paar paarden met hun benen (zelf zeg ik poten, maar dat kan niet met zoveel paardenmensen in Schipborg) in de dauw en Jaap met zijn karakteristieke hoofd daarbij. 'Moi Japio!' 'Moi Boetje, al in de korte broek?'
Als we dan weer op het bouwterrein kwamen, was Manfred ook gearriveerd, hij had weer wat van huis meegenomen, iets dat we vast wel ergens voor konden gebruiken. Het werd alweer vol op Jaap zijn terrein, ooit zou het allemaal weer weg moeten.
Vorig jaar kwam Vera met de fietstassen vol met armen en benen aanzetten. Bleek Miranda te zijn, die had ze bij het grofvuil gevonden. Jaap had haar mooi opgeknapt en ze heeft toen de hele bouwperiode bij ons gezeten, want ze kon niet staan, misschien was ze daarom wel bij de weg gezet. Toen ik op een morgen weer het terrein op kwam, zat Miranda daar, maar er was iets veranderd: haar wit-zwarte borsten waren verstopt, ze had ineens een bikini aan. Ik denk nog steeds dat Henk Jongebloed dat geregeld had om ons beter bij de les te houden. Ze had afgelopen winter bij Greet en Jaap gelogeerd, want dit jaar was ze er gewoon weer. U heeft haar vast wel gezien, ze heeft die drie dagen van het festival in de bushalte gezeten.
De bushalte; dat was ook zo iets, hoe kon je daar nu weer aan komen. Johnny wist er wel één, die stond in Midlaren en konden we zo ophalen.
Op de aanhanger van twee meter vijftig.
Wie de bushalte had gezien (dik vier meter), kon zich voorstellen dat het niet geheel volgens de voorschriften was gegaan. 'Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.' Ook wel een beetje volgens de stijl van het festival.
Plotseling kwam Greet dan weer te voorschijn. 'Morgen Greet, goed geslapen Greet?' Als ze een poosje later weer langs kwam met de koffie en wat lekkers er bij, wisten we dat ze even daarvoor de koppen (hoofden) had geteld. Heerlijke koffie en even zitten. Even praten over van alles en nog wat: 'Komt “Mutsje” vandaag nog?' 'Waarschijnlijk vanmiddag, ze neemt ook nieuwe schroeven mee.' 'Wordt tijd, zo wordt het niks met de kinderkassa, en de limonadebar moet ook nog, maar die wordt wel recht gelukkig.'
'Heb je de tekening van de koffiebar gezien, snap er niks van, wat is nou de buitenmaat?'
En vervolgens kwam Mutsje, met haar blijde glimlach en in de overtuiging 'alles komt goed', was ze meteen weer Karin. Ze legde van alles uit en konden we weer verder voorlopig, ze zou wel weer komen. 'Als je dit zo doet, dan kan dat toch niet meer.' 'Wie bedenkt dit allemaal, ja, zij, M.'
En dan kon vervolgens alles naar het festivalterrein gebracht worden; er was op dat ogenblik ook een heftruck beschikbaar en dat scheelde een forse slok op een borrel. Want hoe kreeg je anders de gevulde zinken plantenbak boven op de kassa?
'Wil jij de routebordjes plaatsen samen met Johnny?' 'Ik mis er één met de "Poel van Roel" en…..' 'Geef het maar door aan Maud, zij maakt er nog een paar.' 'Hebben jullie de elektrische grondboor ook? Wij hebben hem nodig.'
'Hoi, had jij niet een smalle grondschep, mogen wij die even gebruiken.'
Als de opening op tijd zou plaatsvinden, dan zou ik dat nog net meemaken voordat ik naar de parkeerplaats moest gaan. Ik had mij reeds gemeld en mijn hesje al bij me, dus kon ik zo door.
Henk nam plaats voor de microfoon en hield een praatje. Vervolgens gebeurde er iets vreemds; allemaal mensen met iets om hun nek, kregen de opdracht om met elkaar te praten. Dat was dus nog niet de opening. Henk wachtte nog even en even werd lang en lang werd langer en uiteindelijk te lang.
Het zitten bij de parkeerplaats was ook nou niet direct een enerverende ervaring. 'Dag meneer, mag ik u iets vragen, waarom zitten jullie hier?'
'Nou, om bijvoorbeeld zulke vragen te beantwoorden.'
Maandagmorgen werden alle klussers verwacht in de office (dorpshuis).
'Jij gaat de bordjes weer ophalen en daarna kom je hier weer terug. Ja, ook de verkeersborden. Maandag om ongeveer vijf uur moet het meeste weg zijn. Dan mag je naar huis!' 'Zeker weten? Ja? Oké!'
Toen ik 's woensdagavonds een logeerhondje uitlaat, zag ik op de heide nog drie bekende mannen van de organisatie bezig met het opruimen van de laatste rommel. 't Kan verkeren.
Het was weer prachtig dit jaar. Bedankt Henk, tot volgend jaar.

Douwe Boetje

Lees verder...

Achterhaven: opnieuw smikkelen en smullen

Geplaatst op 14/10/2014

Op een van de mooiste dagen van het jaar, zaterdag 7 juni 2014, werden we uitgenodigd door Miek en Lia om samen met onze 'Achterburen'de maaltijd te nuttigen. Zelf meegebracht, dus iedereen vond het heel lekker.

In de luwte van de bomen, met alle voorzieningen van het buurthuis, werd de kring langzaam groter rond de tafels in het midden. Was het de vorige keren nog een beetje aftasten (figuurlijk, hoor), nu waren we al echt knus samen aan het eten en 'sterke verhalen' aan het vertellen.

Een van die verhalen betrof een reservesleutel van een camper, verloren tussen AH en nummer 16. En ja hoor, iemand had die sleutel zien hangen aan het paardenhek bij ons mooi beschilderde tunneltje.
Samen op de fiets ernaartoe, bijna een hartverzakking, want gewend aan elektrische fiets zonder meerijder. Daar hing de sleutel, ook aan een touwtje maar, helaas, net even een ander baardje! Pech, en dus gauw terug (lopend, toch maar) naar de barbecue.
Of het verhaal van de steenmarter, die overal de kabeltjes placht door te knagen - de Achterhaven blijkt een geliefd knaagoord voor spelende jonge marters. Velen van ons hebben dit al meegemaakt en konden een anekdote toevoegen aan het onderwerp.
Blijkbaar heeft hij meegeluisterd, want 's avonds liet de marter zich weer zien, opgejaagd door een kat, dwars over het terras weer de vrijheid tegemoet. Misschien toch iets van 'buurtpreventie' tegen ondeugende knagers? Wie meldt zich aan voor de eerste avondronde (met hond!)?

Na afloop van onze barbecue was er nog koffie en een ijsje, dit alles voor het belachelijk lage bedrag van ¤ 1,50 per persoon! Dames, hoe is jullie dat gelukt? Maar, ontzettend bedankt namens de steeds groeiende club Achterhavers. We zien uit naar de volgende (winter)bijeenkomst!
En was je vergeten je aan te melden, geen probleem…. we hebben geen ledenstop tot de hele straat present is!

José Nuijten

Lees verder...